THE WESTERN MEDIA: PROPAGANDA FOR THE ELITES

On a regular basis we are told that the media in countries like Russia and Turkey are restricted. Their media is not free and reduced to channels for the unceasing stream of State-propaganda. That might be the case, but how independent and free is the media in the Western world actually?



The one who pays, decides

In 1983 about 50 media groups controlled the papers, radio and television networks, movie studio’s and publishers in the American media landscape. In 1992 about 24 of those were left and in 2003 there were only six. Furthermore, the residual media giants are all connected with each other by shares and profit shares. One by one they are under the control of financial monopolies, such as the New York Stock Exchange, Pfizer, Pepsi-Cola and American Express, who use the media mainly to look after their own interests. Because who controls the media landscape, controls what is news and what is not.

So it becomes clear that in contradiction of what the liberal myth,that the Western media supposedly has a critical and controlling function, wants us to believe, the Western media is not an independent opponent for the political and financial elites. On the contrary, the media is an extension of those elites and functions as their personal propaganda-channel.

The media giants are all embedded into the liberal free market; they are commercial enterprises whose main goal is making profit and who belong to the vested elites. As such, the Western media thinks and acts according to the dominant ideology, which is motivated by the elites who control them. Regularly the Western media lends itself for straightforward propaganda campaigns, who are nothing short of those of their Russian and Turkish counterparts.



Information as commodity

These days making media is big business. It costs huge amounts of money, which can only be generated by big wealthy corporations. In their turn these corporations are under control of their investors and the market principles. The media is part of the free market with all the negative consequences; scale enlargement, profit, and stock exchange listing.

Since the ‘80’s the neoliberal policies of the European Union are aimed at the privatization and deregularisation of the European media branch. As a consequence we witness an ever increasing concentration of media ownership in lesser and lesser hands.

At the same time consumers pay the media to be misled. To meet their profits advertising has become the most important source of income for the media. On their part advertisers publish their advertisements preferably in a consumer-friendly environment. Media which is easy and compliant finds advertisement sponsors, those who give a hard time don’t. Ofcourse advertisers prefer brainless lifestyle entertainment over difficult talkshows which can give you a headache. They force the media to look at the world through their eyes. They rather make us live in a fantasy world, than the reality of most ordinary people.

Advertisement weighs on information. An example of this is for instance a newspaper which publishes an advertisement for travels to the Middle-East next to a negative article about problems with immigrant youth. Ofcourse the advertiser protested, because that particular article was hard to unite with selling travels to the Middle East. The day after, the advertiser could place the same advertisement again for free. If this happens more often it will cost the newspaper a considerable amount of money. Therefore, next time they might be more careful and adapt the content to the wishes of their advertisers. This way the influence of the advertisement industry on media concerns increasingly grows further and with this the character of the information the consumers receive.



Internet the free alternative?

For a while it seemed that the arrival of the internet would offer a way out. A brand new medium that was accessible for all and where everybody could spread information. However, nothing is less true. Whoever these days wants to develop a multimedia website, needs huge amounts of money for internet infrastructure and servers. Next to this, making quality media still costs huge amounts of money and many hours of work and employees.

The software monopoly Microsoft, developed ‘Internet Explorer’, the first internet browser that was aimed on marketing. If the user visited a certain commercial website, the moderator of that site did not only know who this was, but also where he lived and which sites he visits on a regular basis. On the basis of this profile a selection of advertisements were offered. This method has become commonplace and is applied by practical all software monopolies - from Facebook to Google. Big software companies like facebook have thousands of employees and revenue billions, these pages are however “free” to use, this means that the user of these pages is the product.

Just as with the media monopolies, also the software monopolies and their information streams are controlled by the market and the financial and political elites. The openness and accessibility that was once the big strength of the internet, now has become its biggest weakness. All information on the internet is public and many times reaches people, corporations and agencies for which it was not meant. The big software monopolies control and manipulate the streams of information.



Conclusion

It becomes evident that the media in the West is neither more nor less corrupt than that of autocratic regimes like those in Russia and Turkey. Also, here the media is controlled and manipulated by the financial and political elites, reduced to true propaganda-channels in order to spread their ideology. Behind the liberal myth of freedom and democracy also lies an oligarchic system; the rule of big money. Therefore: remain suspicious and critical, don’t take everything for granted and above all do your own research!

DE WESTERSE MEDIA: PROPAGANDA VOOR DE ELITES

Met enige regelmaat wordt ons hier verteld dat de media in landen als Rusland en Turkije aan banden is gelegd. De media daar is niet vrij en gereduceerd tot kanalen bedoeld voor de onophoudelijke stroom aan staatspropaganda. Dat mag natuurlijk wellicht zo zijn, maar hoe onafhankelijk en vrij is de media in de Westerse wereld eigenlijk? 

Wie betaalt, die bepaalt

In 1983 controleerden circa 50 mediagroepen de kranten, radio, televisiezenders, filmstudio’s en uitgeverijen in het Amerikaanse medialandschap. In 1992 bleven er daar nog ongeveer 24 van over en in 2003 waren dat er nog slechts zes. De overgebleven mediareuzen zijn bovendien onderling met elkaar verbonden door middel van aandelen en onderlinge winstverdelingen. Stuk voor stuk staan deze op hun beurt weer onder de controle van financiële monopolies zoals bijvoorbeeld de New York Stock Exchange, Pfizer, Pepsi-Cola en American Express, die de media hoofdzakelijk inzetten om hun eigen belangen te behartigen. Immers wie de macht in het medialandschap heeft, bepaald wat nieuws is en wat niet.

Zo wordt duidelijk dat in tegenstelling tot wat de liberale mythe, dat de media een kritische en controlerende rol zou hebben, ons wil laten geloven de Westerse media geen onafhankelijke tegenspeler is voor de politieke en financiële elites. In tegendeel de media is juist een verlengstuk van die elites en functioneert als hun persoonlijke propaganda kanaal.

De mediareuzen zijn helemaal ingebed in de liberale vrije markt; het zijn commerciële ondernemingen die als belangrijkste doel winst nastreven en toebehoren aan de gevestigde elites. Zodoende denkt en handelt de media volgens de dominante ideologie, die ingegeven wordt door de elites die hen controleren. Met grote regelmaat lenen de Westerse media zich voor regelrechte propaganda campagnes, die in niets onder doen voor hun Russische of Turkse evenknieën.

Informatie als koopwaar

Tegenwoordig is het maken van media ‘big business’. Het kost gigantisch veel geld en dit soort bedragen kunnen enkel nog door grote kapitaalkrachtige bedrijven opgehoest worden. Deze bedrijven staan op hun beurt weer onder de controle van hun investeerders en de marktprincipes. De media draait mee in de vrije markt met alle gevolgen van dien; schaalvergroting, winstoogmerk, en beursnotering.

Sinds de jaren ‘80 is het neoliberale beleid van de Europese Unie er op gericht om de media sector in Europa te privatiseren en dereguleren. Het gevolg hiervan is dan ook een steeds grotere concentratie van media eigendom in steeds minder handen.  

Ondertussen betalen de consumenten de media om misleid te worden. Om aan het winstoogmerk te voldoen zijn advertenties de belangrijkste inkomsten bron voor de media geworden. Adverteerders publiceren op hun beurt hun advertenties het liefst binnen een koopvriendelijke omgeving. De media die makkelijk en meegaand is vindt makkelijk reclamesponsors, wie moeilijk doet krijgt geen sponsors. Adverteerders hebben nu eenmaal liever hersenloos lifestyle entertainment, dan moeilijke praatprogramma’s waar je hoofdpijn van kunt krijgen. Zij dwingen de media de wereld door hun bril te bekijken. Ze laten ons liever in een fantasiewereld leven, dan in de realiteit van de meeste mensen.

De reclame weegt op informatie. Een voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld een krant die een advertentie plaatste voor reizen naar het Midden-Oosten, met daarnaast een negatief artikel over problemen met allochtone jeugd. Uiteraard protesteerde de adverteerder hiertegen, omdat dit artikel moeilijk te verenigen was met de verkoop van reizen naar het Midden-Oosten. De dag erna mocht de adverteerder daarom de advertentie nogmaals maar nu gratis in de krant plaatsen. Gebeurt dit vaker dan zou dit de krant veel geld kosten. Daarom zullen zij in het vervolg wellicht voorzichtiger zijn en de inhoud naar wens van hun adverteerders aanpassen. Zo groeit de invloed van de reclame industrie op mediabedrijven verder en verder, en daarmee het karakter van de informatie die de consumenten ontvangen.

Internet het vrije alternatief?

Even leek het alsof de komst van het internet een uitweg zou bieden. Een gloednieuw medium dat voor iedereen toegankelijk was en waar iedereen zelf informatie kon verspreiden. Niets is echter minder waar. Wie tegenwoordig een multimediale website wilt ontwikkelen is gigantische bedragen kwijt aan internet infrastructuur en servers. Daarnaast kost het maken van kwalitatieve media reportages nog steeds handen vol geld en vele uren aan werk en personeel.

Het softwaremonopolie Microsoft ontwikkelde ‘Internet Explorer’, de eerste internet browser die op marketing was gericht. Als de gebruiker een bepaalde commerciële website bezocht, wist de beheerder van die site niet enkel wie je was, maar ook waar je woont en welke sites je regelmatig bezoekt. Op basis van dit profiel wordt vervolgens een selectie aan advertenties aangeboden. Deze werkwijze is inmiddels gemeengoed en wordt door praktisch alle softwaremonopolies toegepast - van Facebook tot Google. Grote softwarebedrijven zoals Facebook hebben duizenden werknemers en er gaan miljarden in om, toch zijn deze pagina’s “gratis” om te gebruiken, dit betekent dat de gebruiker de koopwaar is.  

Net als bij de media monopolies worden ook de software monopolies en hun informatiestromen gecontroleerd door de markt en de financiële en politieke elites. De openheid en toegankelijkheid die eens internet haar grote kracht was, is nu een van haar grootste zwaktes geworden. Alle informatie op internet is publiek en komt vaak terecht bij mensen, bedrijven en instanties waarvoor deze niet bedoelt is. Vervolgens beheren en manipuleren de grote software monopolies die informatiestromen.          

Conclusie

Het mag inmiddels wel duidelijk zijn dat de media hier in het Westen niet meer of minder corrupt is dan onder autocratische regimes zoals die in Rusland en Turkije. Ook hier wordt de media gecontroleerd en gemanipuleerd door de financiële en politieke elites en zijn deze gereduceerd tot ware propaganda kanalen voor het verspreiden van hun ideologie. Achter de liberale mythe van vrijheid en democratie schuilt ook hier een oligarchisch systeem; de heerschappij van het grote geld. Daarom: blijf wantrouwig en kritisch, neem niet alles klakkeloos over en bovenal doe eigen onderzoek!  

CALL FOR A MILITANT PAGANISM

The origin of the Germanic word 'pagan' is 'heath dweller'; someone who worships the gods of the land. Today the word is mostly used by those who are devoted to the Germanic spirituality, also known as Germanic paganism.

The Germanic Spirit

The mythology of the Germanic peoples is more than just a collection of beautiful and frightening stories. Myths are at the basis of the formation of civilization, it is the root of or 'thought' and 'being'. As such, they represent the essence of the Germanic civilization. The Germanic mythology gives us essential answers to the mysteries of the human existence and serves as a guideline for moral- and social behavior. Paganism gives us an insight in the absolute essence of the Germanic identity.

Above all, paganism teaches us that every human is the bearer of its own fate. By our actions and accomplishments we are able to take our lives into our own hands. The gods teach us through the example of their own lives. The nine noble values*, as given in the Edda and other Pagan sources, serve as a moral guideline for our actions.

The virtue which the Germanics considered most highly was, loyalty of the given word. The whole Pagan mythology exists of hymns about heroes who sacrificed their honor and luck to loyalty. Within the Germanic peoples betrayal humiliated not merely the individual, but brought shame among the whole family and tribe. This is for instance expressed at the end of Beowulf, when Wiglaf addresses his comrades who abandoned their lord: “Your generation will be deprived of treasures and gifts, the joy of paternal inheritance, of all support; even the rights of civil society they will miss and be robbed from everything they will roam, persecuted by the memory of your degrading act. For each warriors death is better than a life of shame.”

 Kinship was also one of the foundations of the Germanic existence. With the Germanic peoples the family and tribe stood central, Germanic man lived as a part of it. Outside the circle of kins no existence was possible for him or her. Their tribes might have been independent and autonomous, but this does not mean they were blind for their blood-relationship. Tacitus wrote: “From the god Tuisto, who sprouted from the earth, Mannus was born, the primeval man, from whom all tribes have emerged. Mannus had three sons, who became ancestral parents of the three major peoples: the Ingvaeonen, Istaevonen and Erminonen.”

Strictly centralized states as we see nowadays, were alien to the Germanic peoples. They did not know the so-called 'rights’ and 'freedoms' of a citizen bound by laws and regulations. The Germanic spirit created independent souls, who were lord and master over their own actions. They put self-preservation above submission, chose their own masters and kept every form of authority in their own hands. The proto-democratic Thing-peace was one of the most important expressions of this.


The Pagan Gods

We worship the Pagan gods not because they are forgotten archaeological antiquities, but because they are living and powerful energies that still live in our peoples. They live eternally in the group memory and collective subconsciousness of the descendants of the Germanic peoples. As ethnic and spiritual history of our folk community, Paganism is an indispensable part of our folk consciousness and the essence of your folk spirit.

 In contradiction to the Abrahamic religions, the Pagans, who did not tolerate kings other than those they chose themselves, did not serve their gods by slavish submission. The Germanic peoples did not make themselves subservient to the gods like a servant to his master. The relation between a Germanic and his lord excluded such a form of servitude. In an Icelandic sage** Thorkel is driven from his property. Therefore, he takes an ox and goes to the temple of Freyr, where he says: “Freyr, who has long been my friend, to whom I can trust completely and who has got many gifts from me. Now I once again give you an ox, that thou shalt give me satisfaction.” The Pagan sources tell us that the relation between a Germanic and his god is one of sincere friendship.

Humanity and deity do not represent two different worlds, but exist in extension of each other. When a Germanic calls a god his friend, he does not mean that he is in a personal relation with a being of a higher order, but he engages that deity in his own circle of life. By sacrificing, man can get into an intimate relationship with the gods. However, not without risk. The Edda warns: “Better no prayers, than too many sacrifices” and “every gift expects retaliation”. A sacrifice to the gods was seen as a weakness of man. A man with a lot of own strength, does not have to seek it outside of himself.

The Germanic spiritual feeling was awakened by its eternal struggle against the powers of nature. The Germanic revered nature as its ally, who made its life on earth possible. From this venerated nature forces the gods developed, who in their human form could come into contact with man and give protection from birth till death.

The advent of Christianity was not able to destroy the Germanic folk spirit. Although the Germanic traditions and customs are long neglected and forgotten, they can still be found in all aspects of our societies. One can hardly call a current tradition or festival that does not originate from Pagan times. The living and powerful energies of the Germanic gods are still among us. The Germanic mythology serves as an important time capsule filled with esoteric wisdoms, which show us how our far ancestors lived. It serves as a shining beacon in the alienation and rootlessness of modern society.

 Tacitus wrote about the Germanic peoples: “They are only equal to themselves.” The Germanic could not deny its own ego. They loved their freedom and rejected any state authority. They wanted to defend their own interests and wanted to live their own life. Above all they were warriors, who's Teutonic anger (Furor Tutonicus) was legendary all over Europe. They were driven by an unprecedented contempt for death, that was the result of a realization that life and death are equally desirable, if they bring glory and honor to theirself, but above all for their family and tribe!

Naturally we as Germanic pagans reject every form of apathy and passivity. Being Pagan means first and foremost thinking and acting according to the wisdoms our Germanic ancestors had to offer. It means living by a comprehensive Germanic ethic, that has to be implemented in all aspects of our lives. It is our task to strive for a revival of the Germanic folk consciousness to honor our far ancestors, as well as coming generations. Therefore, we advocate a Pagan militantism: not a Paganism of the word, but of the deed!

Notes:

* The Nine Noble Virtues of the Germanic mythology: Courage, Truth, Honor, Fidelity, Discipline, Hospitality, Self Reliance, Industriousness, Perseverance.

** The Icelandic Víga-Glúms saga from the 13th century

OPROEP TOT EEN MILITANT HEIDENDOM

Het van oorsprong Germaanse woord 'Heiden' staat voor 'heidebewoner'; iemand die de goden van het land aanbidt. Vandaag de dag wordt het woord hoofdzakelijk gebruikt door hen die hun leven wijden aan de Germaanse spiritualiteit, ofwel het Germaanse Heidendom.

De Germaanse Geest

De mythologie der Germanen is veel meer dan slechts een verzameling mooie en angstaanjagende verhalen. Mythes liggen aan de basis van het ontstaan van beschaving, het zijn de wortels van ons 'denken' en van ons 'zijn'. Als zodanig representeren zij het wezen van de Germaanse beschaving. De Germaanse mythologie biedt ons wezenlijke antwoorden op de mysteries van het menselijke bestaan en biedt een duidelijke richtlijn voor moreel- en sociaal gedrag. Het Heidendom geeft ons een inzicht in de absolute essentie van de Germaanse identiteit.

Het Heidendom leert ons bovenal dat de mens drager van zijn eigen lot is. Door middel van onze acties en verwezenlijkingen kunnen wij het leven in eigen hand nemen. De Goden leren ons door het voorbeeld van hun leven. De negen nobele waarden*, zoals deze in de Edda en andere Germaanse overleveringen door zijn gegeven, vormen de morele richtlijn van ons handelen. 

De deugd die de Germaan het hoogst achtte was de trouw van het gegeven woord. De gehele Heidense mythologie bestaat uit lofzangen op helden die hun eer en geluk offerden aan de trouw. Bij de oude Germanen vernederde trouwbreuk niet enkel het individu, maar het bracht schande over de gehele familie en stam. Dit komt tot uitdrukking op het einde van de Beowulf, waar Wiglaf zijn kameraden die hun heer in de steek hebben gelaten, toe spreekt: "Uw geslacht zal verstoken zijn van schatten en geschenken, van de vreugde der vaderlijke erfenis, van aller steun; zelfs de rechten der burgergemeenschap zullen zij missen en van alles beroofd rondzwerven, steeds vervolgd door de herinnering aan uw onterende daad. Voor iedere krijger is de dood beter dan een leven van schande."

Ook stamverwantschap behoorde tot een van de fundamenten van het Germaanse bestaan. Bij de Germaanse volkeren stonden de familie en de stam centraal, de Germaanse mens leefde als onderdeel van zijn familie en stam. Buiten de kring van zijn verwanten is voor hem of haar geen bestaan mogelijk. Hun stammen waren dan wel onafhankelijk en autonoom, maar dat betekent niet dat zij blind voor hun bloedverwantschap waren. Tacitus schrijft hierover: "Uit de god Tuisto, die aan de aarde ontsproten is, werd Mannus geboren, de oermens, uit wie alle stammen zijn voortgekomen. Mannus had drie zoons, die stamvaders werden van de drie grote volkeren: de Ingvaeonen, Istaevonen en Erminonen." 

De strak gecentraliseerde staten zoals we die tegenwoordig kennen, waren de Germaanse volkeren volkomen vreemd. De oude Germanen kenden de schijnrechten en schijnvrijheden van een in wetten en voorschriften gebonden burger eigenlijk niet. De Germaanse geest schiep vrije individuen, die heer en meester over hun eigen handelingen waren. Zij stelden zelfhandhaving hoger dan onderwerping, kozen hun eigen meesters en hielden elke vorm van autoriteit in eigen hand. De proto-democratische Dingvrede, waar recht gesproken werd, conflicten werden opgelost en nieuwe wetten werden aangenomen, was hier een van belangrijkste de expressies van.  

De Heidense goden

Wij vereren de Germaanse goden niet omdat het vergeten archeologische antiquiteiten zijn, maar omdat het levende en krachtige energieën zijn die nog steeds in ons volk huizen. Zij leven oneindig voort in het groepsgeheugen en het collectieve onderbewustzijn van de nazaten van de Germaanse volkeren. Als etnische en spirituele voorgeschiedenis van onze volksgemeenschap, is het Germaanse Heidendom een onmisbaar onderdeel van ons volksbewustzijn en vormt het de essentie van onze volksgeest. 

In tegenstelling tot de Abrahamitische religies dienden de Heidenen, die geen andere koningen dulden dan zij zelf gekozen hadden, hun goden niet door slaafse onderworpenheid. De Germanen maakten zichzelf niet ondergeschikt aan hun goden zoals een knecht aan zijn meester. De verhouding tussen een Germaan en zijn heer sloot een dergelijke vorm van dienstbaarheid uit. In een IJslandse sage** wordt Thorkel uit zijn bezitting gedreven. Hierop gaat hij met een oude os naar de tempel van Freyr en zegt: "Freyr, die lange tijd mijn vriend is geweest, op wien ik mij volkomen mag verlaten en die vele geschenken van mij heeft ontvangen en deze mij wel heeft beloond, nu schenk ik u wederom een os, opdat gij mij genoegdoening zult verschaffen." De Heidense bronnen vertellen ons duidelijk dat de verhouding tussen de Germaan en zijn god er een van oprechte vriendschap is.

De mensheid en godheid representeren dus niet twee gescheiden werelden, maar liggen in het verlengde van elkaar. Indien de Germaan een god zijn vriend noemt, dan bedoelt deze niet dat hij in een persoonlijke verhouding staat ten opzichte van een wezen van een hogere orde, maar dan betrekt hij die godheid binnen zijn eigen levenskring. Door te offeren komt de mens in een innige verhouding met de goden. Dit is echter niet zonder enig risico. In de Edda kan men lezen: "Beter niet gebeden, dan teveel geofferd" en "elke gave verwacht hare vergelding". Een offer aan de goden werd gezien als een zwakheid van de mens. Immers hoeft een mens met een sterke eigen kracht, geen steun buiten zichzelf te zoeken.     

Het Germaanse spirituele gevoel werd gewekt door haar onophoudelijke strijd met de machten der natuur. De Germaan vereerde de natuur als zijn bondgenoot, die hem het leven op aarde mogelijk maakte. Uit deze vereerde natuurmachten hebben zich toen de goden ontwikkeld, die in hun menselijke vorm met de mens in contact konden treden en van de geboorte tot de dood bescherming boden.

De komst van het Christendom heeft de Germaanse volksgeest niet kunnen vernietigen. Hoewel de Germaanse tradities en gebruiken lang verwaarloosd en vergeten zijn, kunnen deze nog in alle aspecten van onze samenlevingen terug gevonden worden. Ook vandaag de dag kan men amper nog een volksgebruik of volksfeest noemen dat niet uit de Heidense tijd stamt. De levende en krachtige energieën van de Germaanse goden bevinden zich nog steeds onder ons. De Germaanse mythologie fungeert als een waardevolle tijdcapsule gevuld met esoterische wijsheden, die ons laten zien hoe de verre voorouders van ons volk in het leven stonden. Het biedt ons een lichtend baken in deze vervreemding en ontworteling van de moderne maatschappij.

Tacitus schreef over de Germanen: "Zij zijn een volk, alleen aan zichzelf gelijk." De Germaan kon zijn eigen 'ik' niet verloochenen. Hij beminde de vrijheid en verwierp het staatsgezag. De Germaan verlangt zijn eigen belangen te behartigen en over zijn eigen leven te beschikken. Bovenal was de Germaan een krijgsman, zijn Teutoonse woede (Furor Tutonicus) was dan ook legendarisch in heel Europa. Hij werd gedreven door een ongekende doodsverachting, die het gevolg was van het besef dat leven en dood beiden even begeerlijk zijn, zodra dit roem en eer voor hemzelf, maar bovenal voor zijn familie en stam betekenen.    

Het spreekt vanzelf dat wij als Germaanse Heidenen iedere vorm van apathie en passiviteit verwerpen. Heiden zijn betekent allereerst denken en handelen volgens de wijsheden die onze Germaanse voorouders ons te bieden hebben. Het biedt een alomvattende Germaanse ethiek die op alle aspecten van het leven toegepast moet worden. Het is onze taak om te strijden voor de wederopleving van het Germaanse volksbewustzijn om zo onze verre voorouders en toekomstige generaties te eren. Daarom pleiten wij voor een Heidens militantisme: geen Heidendom van het woord, maar van de daad!

Noten:

* De negen nobele waarden der Germaanse mythologie: Moed, Waarheid, Eer, Trouw, Discipline, Gastvrijheid, Vlijtigheid, Zelf behulpzaamheid, Volharding.

** De IJslandse Víga-Glúms saga, die in de eerste helft van de 13de eeuw werd opgetekend.  

BEING PAGAN IN THE 21ST CENTURY

On Saturday the 15th of November 2014 the Green Nationalists organized a meeting around the theme: Being Pagan. One of the speakers was Roger Dols, who talked about what being pagan means in our time. This is a general recapitulation of his speech.

In his research into Indo-European civilizations Georges Dumézil* recognized three complementary functions, namely the material, the martial and the sacral functions. In short this means:

The material covers the domain of physical objects in a community.

The martial covers the domain of warriors and martial art (not to be confused with modern armies).

The sacral covers the spiritual domain.

The first one is needed to provide livelihood. The second is needed to mentally and physically oppose internal and external subversive influences. The third is needed to give life a focus which transcends the bare existence.

The metamorphic soul

The Faustian spirit** is the binding factor between the civilizations of the Nordic peoples. Although “Faust” is a story from the christian middle ages, it has a strong pre-Christian essence. For our pagan forefathers the gods were no entities for whom they fell humbly on their knees. They honored the gods by pursuing after them and by leading a life which demanded respect. In other words, they lived (as Evola called it) according to the heroic spiritual path and their minds aimed at an infinite focus, past the horizon.

This was no longer allowed during the middle ages. They called this striving for pride and therefore labeled it as heretical. However, Faust wanted to know everything and understand everything in the world. In those times this meant that he could only turn towards the Devil. Faust also had his focus on the infinite and wanted to go past the horizon. In his day and age the heroic spiritual path was hardly known anymore, this was therefore labeled as something evil.

The building of cathedrals can also been seen as an expression of that very same strife. Man no longer may be perceived as a god, so they did the only thing they were allowed to do; Erecting a structure that, emotionally, reached to heaven. This way they so to speak pulled god towards them. This is just as well the Faustian spirit at work.

In our time this spirit is still present in our people. Our society has however lost the spiritual and material aspect, this is nowadays only expressed in the material sense. More money and more entertainment. But also more moralistic, as a shadowy compensation for the loss of meaning.

During all the ages the Nordic peoples went through, the same Faustian spirit arose. It is the constant factor in the changing shapes of civilization. In my own words I call this the metamorphic soul of our people.

End of an era

In our time we stand before and are at a crossroads. The only aspect our society still knows is the material, and even that aspect is about to collapse. The trust in our system is languishing and we have lost our identity to the modern, globalist and humanist maelstrom. Each end of an era is accompanied by many subversive and destructive forces. The trusted elements of our society fall away one by one and slowly the faith in our own destiny disappears. This is what we can witness happening all around us.

In the Nordic mythology this ending age is called a storm age, wolfs age. In the Volusopa*** this is described in a symbolic sense. One cannot stand on one leg. This is why the modern materialist ideologies cannot carry our society. A fall is unavoidable when both legs have disappeared.

Therefore, what is happening to us now is no surprise. Only the timing and the exact form can still surprise us. As pagans; we, more than our modern kin, probably have the best papers to find a way out of this.

Christianity is incapable to do this, because since her beginning it denied and banned out its martial aspect. They even reduced the spiritual aspect to mere religious dogma's. Paganism is a worldview which unites all three aspects. Both the material, martial and spiritual has an even place in it. The spiritual aspect is even stronger than within Christianity, because it rejects the artificial “Thou will" dogmas and is based on the natural dogmas of life itself.

With this natural dogmas we need to think about matters such as:

Gravity.

The need to eat.

But also deeper issues such as:

Kinship.

The need to be fit and (also in a deeper sense) to be strong, so that we can handle life with energy, courage and dedication.

Not death is the opposite of life, but the anemic, the sterile and lifeless. Death is the keystone of our lifework. But the anemic makes us crawl back into our comfort zone and prevents us to perform acts.

These natural dogmas are not invented by mankind, but are an essence of life itself.

Our struggle

Struggle is the foundation of everything that lives. Everything around us has to do with entropic powers that make everything decay. If you don't maintain your garden, it will decay into a jungle. When we don't work on our skills and fitness, we get weaker and our skills wear out. Also, when we don't give energy and make anti-entropic efforts, our society will collapse. Without struggle there is no civilization that is even worth that name.

Precisely because of our pagan roots, we have ideas, symbols and thoughts with which we can go into a struggle in favor of society that is complete. Struggle enables us to recreate our world and enables us to give our metamorphic soul a new shape. Our mythos also learns us that creation always, and necessarily, involves destruction. That which is destructive, must be destroyed, so that the healthy can take its place. Every doctor knows this. This destruction is not blind anger, but an upwardly directed and disciplined fury.

In the Nordic mythos Wotan is many times seen as the one who stirs up conflict and struggle, but also as the one who brings wisdom and a new balance. The common thread is the increasing flow of Óðr (ancient Nordic for inspiration, life force, fury, energy, etc.). Every order which stiffens, also smothers the life and wil finally wither away. Order is not by definition a good thing, just as chaos is not necessarily bad. Paganism teaches us that we have to master order and Chaos, to master our faith. We don't find these lessons in modernity and/or in Christianity. It is our mythos which will be once again the breeding ground to recreate ourselves as a civilization.

Paganism also teaches us that we must not put our hopes on a miracle from above, but that we personally must be the spark and that divine power houses in ourselves. The heroic spiritual path is something that starts with us. Like the axis mundi**** symbolizes the force of own source, we have to establish and build this, so that we can become an axis mundi ourselves. This way we become a source of power that works as a positive attraction in our environment. Power, after all, creates its own space.

That we will find obstacles on our path is not only not a problem, these obstacles are ways to prove and lift ourselves to a higher plain. He who loves his destiny and has reconciled with death, will find himself in the divine fire and shall find in his obstacles welcome sparring partners. This way he will grow himself into a mind that is both Faustian as well as divine. He, in my own words, could develop into a Gott-Faust, who by his natural feeling for kinship also makes his power work for his community. What other, own source outside of paganism gives us this potential?

Notes:

* Georges Dumézil - Georges Dumézil (French: [dymezil]; 4 March 1898 – 11 October 1986, Paris) was a French comparative philologist best known for his analysis of sovereignty and power in Proto-Indo-European religion and society.

** Faust is the title of the well known work of the German writer Johann Wolfgang von Goethe, inspired on the 16th century physician and the from this person derived Faust legend.

*** Völuspá Völuspá (Old Norse Vǫluspá or Vǫluspǫ́, Prophecy of the Völva (Seeress); Modern Icelandic [ˈvœːlʏˌspauː], reconstructed Old Norse [ˈwɔluˌspɑː]) is the first and best known poem of the Poetic Edda. It tells the story of the creation of the world and its coming end, related to the audience by a völva addressing Odin. It is one of the most important primary sources for the study of Norse mythology.

**** Axis mundi - The axis mundi (also cosmic axis, world axis, world pillar, center of the world, world tree), in certain beliefs and philosophies, is the world center, or the connection between Heaven and Earth. As the celestial pole and geographic pole, it expresses a point of connection between sky and earth where the four compass directions meet.

HEIDEN ZIJN IN DE 21STE EEUW

Op zaterdag 15 november 2014 organiseerde de Groene Nationalisten een lezing rond het thema: Heiden zijn. Een van de sprekers was Roger Dols, zijn insteek was gericht op wat dit in onze tijd inhoudt. Dit is de ruimere samenvatting ervan. 

Georges Dumézil* heeft in zijn onderzoek naar indo-Europese beschavingen drie verschillende, complementaire functies onderkent, namelijk de materiële, martiale en de sacrale functie. In een notendop betekent dit het volgende:

Het materiële beslaat het domein van de fysieke objecten en subjecten in een samenleving.

Het martiale beslaat het domein van de krijgers en de krijgskunst (niet te verwarren met de moderne soldaten).

Het sacrale beslaat het spirituele domein.

De eerste heeft men nodig om in het levensonderhoud te voorzien. De tweede heeft men nodig om zich mentaal en fysiek teweer te stellen tegen innerlijke en externe ondermijnende invloeden. De derde heeft men nodig om het leven een focus te geven om die het kale bestaan overstijgt.


De metamorfische ziel

De Faustiaanse geest** is de rode draad in de beschavingen van de noordse volkeren. Hoewel dit een verhaal is uit de christelijke middeleeuwen, heeft dit een sterk prechristelijke essentie. Voor onze heidense voorouders waren de goden geen entiteiten waar men nederig voor op de knieën ging. Men eerde de goden door hen na te streven en een leven te leiden dat respect afdwong. Anders gezegd, men leefde (zoals Evola het uitdrukt) volgens het heroïsch spirituele pad en had het geestesoog steeds op het oneindige gericht, voorbij de horizon.

In de middeleeuwen mocht dit niet meer. Men noemde dit streven hoogmoed en bestempelde het als ketters. Faust wilde echter alles weten en alles begrijpen in de wereld. Hierdoor wilde hij zijn zoals god. En in die tijd betekende dit dat hij zich enkel nog tot de duivel kon richten. Ook Faust had de blik dus op het oneindige gericht en wilde de horizon voorbij streven. Maar doordat zijn tijd het heroïsch spirituele pad nauwelijks nog kende, werd dit als een kwade zet bestempeld.

Maar ook de kathedraalbouw is eenzelfde streven. Men mocht niet meer zoals god willen zijn, dus deed men het enige wat wel mocht. Een bouwwerk oprichten dat, gevoelsmatig, tot in de hemel reikte. Men haalde god zogezegd naar hen toe. Dit is echter evengoed de Faustiaanse geest die hier dus aan het werk was.

Ook in onze tijd werkt deze geest in ons. Maar doordat onze samenleving het spirituele en het martiale aspect heeft verloren, uit deze zich alleen nog in materiële zin. Meer geld en meer entertainment. Maar ook meer moralisme, als schimmige compensatie voor het verlies aan betekenis.

In alle tijdperken die de noordse volkeren hebben doorlopen, komt dezelfde Faustiaanse geest naar voren. Het is de constante factor in veranderende vormen van beschaving. In mijn eigen woorden noem ik dit de metamorfische ziel van ons volk.


Einde van een tijdperk

In onze tijd staan we op een kruispunt. Het enige aspect dat onze samenleving nog kent is het materiële. En zelfs dat aspect staat op instorten. Het vertrouwen in ons systeem is kwijnend en we zijn onze identiteit kwijtgeraakt aan de moderne, globalistische en humanistische maalstroom. Ieder einde van een tijdperk gaat gepaard met veel ondermijnende en vernietigende krachten. De vertrouwde elementen van onze samenleving vallen één voor één weg en ook het vertrouwen in het eigen lot verdwijnt. Dit alles zien we om ons heen gebeuren.

In de noordse mythologie heet zo’n eindtijd een stormtijd, een wolfstijd. In de Voluspa*** wordt dit op symbolische manier beschreven. Op één poot kan men niet staan. Dat is waarom de moderne materialistische ideologieën onze samenleving niet kunnen dragen. Een val is onvermijdelijk wanneer de twee andere poten verdwenen zijn.

Dat ons dit nu gebeurt is derhalve geen verrassing. Alleen de timing en de precieze vorm van het verval kan ons nog verrassen. En als heiden hebben wij, meer dan onze moderne volksgenoten waarschijnlijk de beste papieren in handen om hier een uitweg voor te vinden.

Het christendom kan dit niet omdat zij vanaf haar begin al het martiale aspect hebben ontkend en uitgebannen. En zelfs het spirituele aspect hebben zij gereduceerd tot religieuze dogma’s. Het heidendom is een levensbeschouwing die alle drie aspecten in zich verenigd. Zowel het materiële, als het martiale en het spirituele heeft er een gelijke plaats. Het spirituele aspect is juist nog sterker dan bij het christendom omdat men de artificiële ‘Gij Zult’-dogma’s verwerpt en uitgaat van de natuurlijke dogma’s van het leven zelf.

Bij deze natuurlijke dogma’s moet men denken aan zaken zoals:

Zwaartekracht.
De noodzaak om te eten.
Maar ook diepere zaken zoals:

Verwantschap.
De noodzaak om fit en (ook in diepere zin) krachtig te worden en blijven zodat we het leven met energie, moed en toewijding aankunnen.
Niet de dood is de tegenpool van het leven, maar het anemische, het steriele en futloze. De dood is de sluitsteen op ons levenswerk. Maar het anemische doet ons terug in onze comfortzone kruipen en weerhoudt ons ervan om daden te stellen.
Deze natuurlijke dogma’s zijn niet door de mens bedacht, maar zijn een essentie van het leven zelf.


Onze strijd

Strijd is het fundament van alles wat leeft. Alles om ons heen heeft te maken met entropische krachten die alles doen vervallen. Wanneer men de tuin niet onderhoudt, vervalt deze tot een jungle. Wanneer we onze skills en fitheid niet onderhouden, verzwakken we en verslijten de skills. En evenzeer, wanneer we geen energie en anti-entropische inspanningen leveren, vervalt onze samenleving. Zonder strijd is er geen beschaving die deze naam waardig is.

Juist door onze heidense roots beschikken we over ideeën, symbolen en gedachten waarmee we deze strijd kunnen aangaan voor een samenleving die heel is. Door de strijd kunnen wij onze wereld opnieuw creëren, en kunnen wij onze metamorfische ziel een nieuwe gestalte geven. Maar onze mythos leert ons ook dat scheppen altijd en noodzakelijkerwijs gepaard gaat met vernietiging. Dat wat destructief is, moet uit de weg geruimd worden opdat het gezonde ervoor in de plaats kan komen. Iedere arts weet dit ook. Dit vernietigen is geen blinde woede, maar een opwaarts gerichte en gedisciplineerde furie.

In de noordse mythos is Wodan bijvoorbeeld vaak te zien als zowel degene die conflict oprakelt en strijd uitlokt, als degene die wijsheid en nieuw evenwicht brengt. De rode draad is steeds het vloeien van Óðr (oud-noords voor inspiratie, levenskracht, furie, energie e.d.). Iedere orde die verstart, die smoort ook de levenskracht en kwijnt ten slotte weg. Orde is dus niet perse goed, zoals chaos niet perse slecht is. Het heidendom leert ons dat we meester moeten worden over Orde & Chaos, om ons lot meester te worden. Deze lessen komen we niet tegen in de moderniteit en niet in het christendom. Het is onze mythos die opnieuw de voedingsbodem zal moeten zijn om onszelf opnieuw als beschaving te scheppen.

Het heidendom leert ons ook dat we onze hoop niet moeten vestigen op een wonder van boven, maar dat we zelf de vonk moeten zijn, en dat het goddelijke een kracht is die in ons zelf huist. Het heroïsch spirituele pad is iets dat bij onszelf begint. Zoals een axis mundi**** een kracht symboliseert met een eigen bron, zo moeten wij onszelf oprichten en opbouwen opdat wij voor onszelf een axis mundi worden. Zodat wij een krachtbron worden die positief aantrekkend werkt in onze omgeving. Kracht schept immers zijn eigen ruimte.

Dat wij hierbij obstakels op ons pad zullen vinden is niet alleen geen probleem, deze obstakels zijn voor ons manieren om onszelf te bewijzen en onszelf op een hoger plan te tillen. Wie zijn lot liefheeft en zich met de dood verzoent heeft, zal in zichzelf het goddelijke vuur vinden en zal in zijn obstakels welkome sparringpartners vinden. Die zal zichzelf kunnen doen groeien tot een geest die zowel faustiaans als goddelijk is. Die zal zichzelf, in mijn eigen woorden, tot Gott-Faust kunnen worden, die door zijn natuurlijke gevoel voor verwantschap zijn kracht ook voor zijn gemeenschap doet werken. Welke andere, eigen bron dan het heidendom biedt deze in ons wortelende potentie?

Noten:

* Georges Dumézil -  (Parijs, 4 maart 1898 - aldaar, 11 oktober 1986) was een Frans socioloog, comparatist en kenner van religies en mythologie. Hij is voornamelijk bekend om zijn theorie over de Indo-Europese godentrias.

** Faust is de titel van het bekende werk van de Duitse literaire schrijver Johann Wolfgang von Goethe, geïnspireerd op de zestiende-eeuwse medicus Johann Faust en de van deze persoon afgeleide Faustlegende.

*** Völuspá (Oudnoors vɔluˌspa, Modern IJslands vœlʏˌspau, letterlijk: profetie (spá) van de Völva) is een van de gedichten uit de Poëtische Edda, en vertelt over de begintijd van de wereld en over Ragnarök. Völuspá is het eerste en meest bekende gedicht uit de Edda.

**** De axis mundi (Latijn: as van de wereld of wereldas), is in bepaalde metafysica, religies en mythologieën het oeroude begrip dat aangeeft dat er een centrale verbindingslijn loopt tussen het zichtbare en het onzichtbare, de wereld en de hemelse sfeer of sferen. Het is de centrale lijn waar alles om draait, zowel letterlijk als figuurlijk.

DE GROENE NATIONALISTEN ZIJN TERUG!

Na enige tijd van afwezigheid zijn de Groene Nationalisten terug van weg geweest!

Houd dit blog in de gaten voor nieuwe artikelen en activiteiten!